"Met vallen en opstaan" wordt wel eens gezegd, maar soms mag je blijven liggen en dan help ik je wel weer recht!
Een jongen die van zijn fiets valt en zich pijn doet loopt huilend naar zijn papa toe om verzorgd en getroost te worden. De wonde wordt schoongemaakt, er gaat een kus op de knie en na een troostende knuffel fietst het ventje verder.
De aanleiding is de val, de weerslag is pijn en verdriet, de oplossing ligt in de melding ervan en de papa lost het op. Duidelijk kort en bondig.
Oorzaak en gevolg zijn jammer genoeg niet altijd even duidelijk. Je kan wel leren om die oorzaken beter te (h)erkennen, waardoor het gevolg beter te begrijpen en te sturen is. Op die manier kan je bepaalde pijntjes beter verwerken en zelfs aanpakken. Maar begrijp één ding, praten is hierbij cruciaal!
Het loopt echter anders als je pijn niet zichtbaar is. Jouw verdriet komt niet ter sprake als je eindelijk voor de eerste keer met de scouts op kamp gaat. Wat de gevolgen zijn van pesterijen op school, is volgens het slachtoffer misschien wel zijn of haar eigen schuld. Ook angst, onzekerheid en/of depressie laten zich niet in één twee drie uitgeleggen.
Ook bij volwassenen is dit niet anders. Je dacht als 25jarige de job van je leven gevonden te hebben. De verantwoordelijkheden wegen intussen als lood in je schoenen. Hierdoor lig je ’s avonds huilend in de zetel. Faalangst loert om de hoek met paniekaanvallen, kletsnatte nachtmerries en een verdoofd gevoel bij het opstaan.
Toch is niet alles is zwart wit. De dingen des levens gaan op en neer. Er zijn goeie dagen en er zijn mindere dagen. De goeie gaan vanzelf, met de mindere leer je omgaan, oplossingsgericht nadenken en proactief handelen om er weer een topdag van te kunnen maken.
Eén van de manieren om pijn te verzachten of zelfs helemaal weg te nemen is communicatie. Praat er over! Meld het aan je omgeving, je vrienden, familie, iemand op school of op je werk. Als je immers met een niet- zichtbaar probleem zit, dan probeer je het uit te leggen aan diegene die wil luisteren! Weet je niet goed hoe het te verwoorden, schrijf het van je af. Laat je gaan in een schilderij, een tekening of boetseer het in klei. Hoe je het ook wil uiten, het kan genoeg zijn om dingen bespreekbaar te maken.
Vergis je niet, je bent absoluut niet alleen. Er zijn nog anderen die niet goed in hun vel zitten en het niet uitgelegd krijgen! Probeer het te verwoorden, want iemand in je omgeving heeft misschien wel hetzelfde meegemaakt.
Tot slot: iedereen valt. Leer te begrijpen waarom je valt en sta weer recht. Zoek hulp als je het niet alleen kan of steek je hand uit om te laten weten dat het niet lukt om terug op te staan!
Net als dat jongetje, dat huilend naar zijn papa rent om geholpen te worden, staat recht, met de fiets in de hand, vol (zelf)vertrouwen!
inkY_buddhA 